Ik was op zoek naar de dienst Neurologie, dat herinner ik me nog. Je mag al niet te zenuwachtig zijn om hier je weg te vinden. Hoe dan ook, ik was alert genoeg om meteen de absurditeit te zien van het pijlenbos. Pas later, op de foto, zag ik de twee bizarre wachters eronder. Alsof zij met hun vastberaden rust een tegenwicht bieden voor de rusteloze chaos van de wegwijzers.Door de foto te herkadreren, kon ik de aandacht, die ik in de werkelijkheid niet meteen voor de wachters had opgevat maar die hen wel toekwam, herverdelen. Het kadreren is niet alleen een compositorische aangelegenheid, het gaat ook om het aanbrengen van een hiërarchie, het bespelen van een subtiel evenwicht. Datgene waar het in de foto om draait, mag zich nooit meteen openbaren. Wat in het oog springt, is vaak oninteressant. Wij moeten in het bekijken van een foto het genoegen kunnen smaken dat verbonden is met het leveren van een inspanning.
Maar ik vraag me natuurlijk wel af hoe anderen deze foto zien.
