Droom #6

Ik ga huis-aan-huis voor de verkoop van 11-11-11. De aan elkaar palende huizen zijn gevelloos, ik stap zo de keuken binnen en druk daar dan de belknop in, die telkens boven het aanrecht hangt. In vele huizen is de afwas niet gedaan en ligt het aanrecht vol met vieze borden en bestek. Meestal is er niemand thuis en wordt er niet open gedaan. (Wat geen steek houdt want er is niets om open te doen, en ik sta al binnen.) Wat ik te verkopen heb? Pilletjes. Kleine, witte, eivormige zelfmoordpilletjes. Ze lijken wel wat op tictacs. Ook al is er niemand om mij ervoor te betalen, ik leg er telkens eentje in een koffielepel alvorens het pand te verlaten. Ik stap in mijn auto, en rijd enkele meters vooruit naar het volgende huis.