Als de stad aan bescherming van de toeristische sector en zelfs aan toerismepromotie doet, waarop baseert ze zich dan? En als het niet op basis van cijfers is, want die zijn er blijkbaar niet, wie zijn dan de belanghebbenden? Moet de relatie tussen de werkelijke belanghebbenden (ondernemers, eigenaars, ketens, huisjesmelkers etc...) en de bestuurders niet eens onder de loep worden genomen? Waarom, met andere woorden, staat het beleid, zonder dat dit ooit ter discussie wordt gesteld, in dienst van een economie die maar een klein deel van de samenleving, in casu de Brugse bevolking, goed uitkomt? Of is dat een soort van gewoonterecht? Als werkgelegenheid een argument is, dan wordt het hoog tijd om ook op dat vlak eens alles uit te spitten: nepcontracten, onderbetaling, uitbuiting. Ja, ook uitbuiting van de toeristen, als ik zo de prijzen bekijk die men durft te vragen. Of laat men hier te Brugge alles over aan de 'vrije markt'?
