SNEEUW OP HET DAK
‘Het is niet omdat er sneeuw op het dak blijft liggen dat de stove niet meer goed brandt.’ De hele receptietafel waaraan we staan in te nemen met een stuk of acht zielsverwanten, onder wie enkele al wat oudere dames die zich aangesproken zouden kunnen voelen, barst in lachen uit. Uiteraard is de uitdrukking op zich grappig, maar wat mij vooral plezier doet, is het feit dat hier, in de vorm van een nagenoeg vergeten zegswijze, een overblijfsel van een dialect nog even langskomt, het restant van een mentaliteit, van een hele cultuur die op het punt van verdwijnen staat.
