Van een film over Apartheid (ik heb het altijd een beetje lastig met die hoofdletter) verwacht je misschien veel, maar toch in elk geval niet dat hij te zwart-wit, te ongenuanceerd is. Goodbye Bafana, nochtans van Bille August (2007), is een karikatuur van een biografie, een politiek overcorrecte belichting van een episode in de geschiedenis die ongetwijfeld veel ingewikkelder en duisterder moet zijn geweest. Dat de ondoorgrondelijke gruwelen van de werkelijkheid en de schaduwzijde van de mens – ongeacht of het nu een witte of een zwarte mens is – in deze film moeten wijken voor sentimentalistisch inbeuken op des kijkers gemoed, verdráág ik gewoon niet. Ik vind: deze film moet voor een waarheidscommissie.
In Azul oscuro casi negro (Daniel Sánchez Arévalo, 2006) herken ik een Ispahan-motief: hoe je ook aan je familie probeert te ontkomen en in welke bochten je je daartoe ook wringt, op het eind staat je lot weer voor je deur, ook al ben je verhuisd. Het staat daar, in de vorm van een zotte broer en een vader-in-een-karretje-die-jou-niet-meer-herkent. Een verhaal over mensen die op de verkeerde manier met gevoelens bezig zijn, en uiteindelijk illusieloos achterblijven, tot elkaar veroordeeld. Het enige verschil is dat de een wat meer levenslust en humor heeft dan de andere, en wellicht vooral daardoor beter tegen het leven gewapend is.
Les Témoins (André Téchiné, 2007) is alweer een film over minderheden en tegenstellingen: over de verschillen van sekse, ras, geloof en seksuele voorkeur heen hebben alle mensen hun fundamentele eenzaamheid en onvermogen gemeen – en daarin zijn ze gelijk. Mooi hoe Téchiné, zonder belerend te zijn, aangeeft hoe uit creativiteit en engagement nog het meeste zin te puren valt: de aidszieke Manu spreekt zijn voorbije leven in op een bandopnemer, Sarah maakt daar een boek van, Manu’s zus Julie zingt, Mehdi zorgt goed voor zijn kind en de homoseksuele dokter Adrien trekt zich het lot aan van seropositieve prostituees. Op die manier getuigen zij allen van een leven dat, in de bloem afgebroken, anders zinloos zou gebleven zijn.
