Terugblik 121 / 1000

Soms, vaak eigenlijk, is het niet duidelijk waarom een foto bijblijft. Deze vertoont manifest gebreken, dat ontgaat me nu uiteraard ook niet. Maar om de een of andere reden is het beeld krachtig. Het bruuske afsnijden van de paardenbenen (daarvoor werd achteraf gekozen) is al bij al niet minder onzachtaardig dan het halverwege afbreken van de stam (wat we meer gewoon zijn omdat we zelden bomen helemáál op een foto zien staan). Beide levende wezens, fors, krachtig en gezond, krijgen wat dat betreft een gelijke behandeling. Door de uitsnijding en de verdeling van het felle licht op hun huid en bast, lijkt het geheel niet meer uit twee aparte entiteiten te bestaan. Ik weet het niet, maar deze foto lijkt te illustreren dat monumentaliteit en formaat absoluut verschillende kwaliteiten zijn – ja zelfs dat monumentaliteit pas kan ontstaan als zij het formaat doet vergeten.