TRANS
Iets meer dan een jaar geleden was er op VRT-televisie een Pano-aflevering over gendertransitie. Daarin werd de vraag gesteld of in ons land, meer bepaald in het UZ Gent, voldoende rekening werd gehouden met recente bevindingen en ontwikkelingen in het buitenland. Ik vond die uitzending tamelijk schokkend (ik schreef er hier over), en was dan ook zeer verbaasd dat er nauwelijks beroering ontstond. Het artikel van Griet Vandermassen (DS 19 april 2023) maakte, zonder het met zoveel woorden te zeggen, brandhout van de transgenderindustrie – maar daar bleef het bij, althans voor zover ik het heb nagegaan. Ik heb sindsdien niets vernomen over mogelijke wijzigingen in het beleid van het interdisciplinair genderteam van het UZ Gent.
En dan verschijnt er nu opnieuw een artikel in De Standaard. De aanleiding is een uitgebreide studie onder leiding van de Britse kinderarts Hilary Cass, de zogenaamde Cass Review. In zijn artikel vergeet auteur Dries De Smet niet te vermelden dat het debat over genderidentiteit en transpersonen in toenemende mate ‘toxisch, ideologisch en gepolariseerd’ is. Wie er bedenkingen bij formuleert, gaat in tegen de tijdgeest en riskeert in de extreemrechtse hoek te worden geduwd.
Dat hormoonbehandeling en puberteitsremmers bij genderdysfore kinderen op een wankele wetenschappelijke basis rusten en niet altijd de gewenste resultaten opleveren; dat men geen idee heeft van de mentale effecten van dergelijke behandelingen, wat bij een populatie met een buitensporig hoog percentage personen met suïcidale gedachten toch geen bagatel is; dat de omgeving van de transpersoon onvoldoende bij die behandelingen betrokken wordt; dat genderdysforie in een normale puberteitsontwikkeling in 75 procent van de gevallen verdwijnt, terwijl 95 procent van de behandelde kinderen wel degelijk tot een transitie overgaan; dat het aantal genderdysfore jongeren de voorbije jaren spectaculair is toegenomen, wat sommigen wijten aan wat zij ‘sociale besmetting’ noemen; dat genderklinieken te vaak toegespitst zijn op transitie: dat staat allemaal in dat artikel over de Cass Review te lezen. In een aantal landen wordt de hormonenbehandeling voor transjongeren al afgeremd (dat werd trouwens een jaar geleden in de Pano-reportage ook al vastgesteld). België is niet een van die landen, welteverstaan.
Benieuwd of de recente en door Hilary Cass gebundelde inzichten ook deze keer op een koude steen zullen vallen in de transgenderkliniek van het UZ Gent. Daar verdedigt men zich met te zeggen dat van alle aanvragende jongeren ‘slechts 8 procent’ effectief een behandeling met puberteitsremmers krijgt voorgeschreven.
https://www.vrt.be/vrtmax/a-z/pano/2023/pano-s2023a3/
https://pascaldigital.blogspot.com/2023/03/notitie-374.html
https://www.standaard.be/cnt/dmf20230418_96025636
https://www.standaard.be/cnt/dmf20240411_91291232
