gisteren 94

230404

▲ Waarom is het door mij – in de hoop dat ik er een verhaal aan kan vastknopen, maar ook gewoon uit properzucht – waarom dus is het door mij van het wegdek van het naast het Visartpark gelegen verlengde van de Maria van Bourgondiëlaan opgeraapte warmtegevoelige briefje, waarop staat dat de heer Lauren Malstaf op zitje 21A met vlucht SK 4411 naar Oslo is gevlogen in achten gevouwen? En hoe valt het te verklaren dat de heer Lauren Malstaf op 3 april naar Oslo is gevlogen en dat ik dat briefje nu al, 4 april, in achten gevouwen aantref op het wegdek van het naast het Visartpark gelegen verlengde van de Maria van Bourgondiëlaan? Is de heer Lauren Malstaf dan al terug van Oslo? En heeft hij het briefje doelbewust en achteloos op het wegdek van het naast het Visartpark gelegen verlengde van de Maria van Bourgondiëlaan gegooid na het eerst in achten te hebben gevouwd, of is het, na eerst in achten te zijn gevouwen geweest, onbedoeld, kwansuis dus, op het wegdek van het naast het Visartpark gelegen verlengde van de Maria van Bourgondiëlaan uit de broekzak van de heer Malstaf Lauren gevallen, nadat hij in het aan dit incident voorafgaande etmaal zomaar eventjes op en af naar Oslo is gevlogen met vlucht SK 4411, gezeten op zitje 21A? Wie zal het zeggen?

Toen het bericht van de eenzame oorlog van luitenant Onoda via de radio Japan bereikte, stonden alle harten, de harten van een hele natie, voor een volle minuut stil. Maar Onoda, door een pandemonium van de media ontvangen, was diep teleurgesteld door het consumentisme van de Japanse naoorlogse maatschappij. Voor hem had Japan zijn ziel verloren.

Werner Herzog, Het schemeren van de wereld (2022, vertaling door Marion Hardoar van Das Dämmern der Welt, 2021), 107