241227
VERNISSAGE
Nooit gedacht dat er zoveel volk zou komen naar de vernissage van ‘onze’ tentoonstelling naar aanleiding van het feit dat tien jaar geleden de Brugse dichter Jan van der Hoeven overleed.
Behalve ikzelf werkten aan deze tentoonstelling mee: Margret Palm (de weduwe van Jan van der Hoeven), Sammy Roelant, Willy Tibergien, Jan Verhaeghe, Frederik Lucien De Laere en dochter Katoesja Van der Hoeven. Een mens staat ervan te kijken hoeveel er komt kijken bij de organisatie van een nochtans kleinschalige tentoonstelling, die overigens geen wetenschappelijk-filologische pretentie nastreefde. Neen, het ging er veeleer om de dichter Jan van der Hoeven, wiens belang in de Nederlandse letterkunde niet spectaculair groot maar toch zeker ook niet gering was, nog eens onder de aandacht te brengen. Mijn inbreng bestond erin om duidelijk te maken dat Van der Hoeven hier in Brugge niet in het luchtledige heeft gewerkt. Samen met Renaat Ramon, Paul de Wispelaere, Gilbert Swimberghe, Luc Peire en nog een paar anderen was hij betrokken bij het culturele vennootschap Raaklijn, dat, toen de moderniteit nog niet tot Brugge was doorgedrongen (de jaren 1956-1965), aandacht vroeg voor experiment en abstractie. De kunstenaars die in die periode mooi werk leverden in de vorm van publicaties, ontmoetingen en tentoonstellingen, en die elkaar daarbij aanmoedigden en inspireerden, zijn, voor zover ik weet, allemaal vrienden voor het leven gebleven.
Een paar van hen waren op de vernissage aanwezig. Voor hen zal het een bijzonder moment zijn geweest. De toespraak van Dirk De Geest was zeer interessant.
(Aanvulling – 250106. Gisteren braken we de tentoonstelling af. We telden, vernissage inclusief en verspreid over de twee weekends dat ze open was, plusminus 250 bezoekers.)
