facebookbericht 1162

Vandaag op Facebook in een discussie terechtgekomen. Niet tussen links of rechts, niet tussen klimaatnegationisten of klimaatactivisten, maar – stel u voor! – tussen tegenstanders en supporters van de klimaatbetogers. Sommigen gaan zelfs zo ver om de trekkers van die beweging persoonlijk te viseren. Jawel, meisjes van zeventien jaar worden door volwassenen ad hominem bekritiseerd. En niet inhoudelijk maar vormelijk, welteverstaan. Ik ben er niet goed van. Oké, de tegenstanders hebben hun argumenten, en sommige van die argumenten kan ik best wel begrijpen. Maar de hevigheid waarmee ze – en ze, dat zijn dan meestal mannen op een zekere leeftijd, zeg maar generatiegenoten van mij en nog ouder – ingaan tegen de jongeren, die ze wegzetten als spijbelaars, als arrogante, hoogmoedige, verwende pubers… dat doet me toch hevig schrikken. Wat een verzuring, wat een struisvogelmentaliteit. Elke tegenstelling, ja zelfs elk meningsverschil, is in de maatschappij waarin we leven een aanleiding geworden om te polariseren, blijkbaar. En elke mogelijke polarisering is goed om de echte, en terecht door de jongeren op de agenda geplaatste, problematiek niet onder ogen te moeten zien. Ga daarmee naar de oorlog.

(Nota bene. De aanleiding tot de discussie was de uitlating van de burgemeester over de ‘pubers’ die het probleem aankaarten en de ‘puberale’ antwoorden van bepaalde politici op de klimaatuitdaging. Ik heb zo mijn idee over de strategie achter deze uitlating, namelijk dat er bewust verwarring wordt gezaaid tussen de letterlijkheid van de boodschap en het impliciete verwijt – waarom immers was het überhaupt nodig om de notie ‘puberteit’ zo te benadrukken? Wat er ook van zij, feit is dat het gevolg van de uitlating – al dan niet beoogd – duidelijk is: verwarring, onenigheid, verdeeldheid zaaien. Om te (blijven) heersen en dus zélf de agenda te bepalen. Ik vrees dat de klimaatproblematiek in die agenda niet de plaats krijgt die ze verdient. En ondertussen raakt de in mijn ogen uitermate positieve jongerenbeweging steeds meer besmeurd, en zijn we weer een illusie over mogelijk idealisme en effectieve vooruitgang in het klimaatdebat armer. Nogmaals: ga daarmee naar de oorlog. Want die oorlog komt er als we er niet op tijd aan doen, wees daar maar zeker van. Maar natuurlijk, tegen dan is die generatie ouwe mannen al van het toneel verdwenen. Trekt uwen plan!)