Als ik in Nederland of Belgie was heb ik genoten in de
breedte van de landschap te kijken die plat is als een plank. Jacques Brel
heeft dit prachtig vertoont in het lied „le plat pays“. Intussen houd ik meer
van landschappen die gestructureerd zijn door heuvelen of bergen. Ik ben
opgegroeid in een vlakke landschap zonder heuvelen. Nu woon ik dicht bij de
Rijn. Ik geniet daar van snel in de bergen te zijn en vanuit de top naar
beneden in de landschap te kijken.
D.W.
@D.W.: Ik volg je volledig. Plat is saai, oeverloos,
ongestructureerd. Enkel bomen of authentieke architectuur (een hoeve, een dorp
met een toren) of wolken maken het mooi. Maar in Vlaanderen hebben landbouw en
een zeer ondoordachte ruimtelijke ordening de meeste bomen – zowel de
alleenstaande als de rijen – weggewerkt, zodat alleen de wolken overblijven. De
Nederlandse schilders overigens hadden zeer goed begrepen hoe belangrijk wolken
zijn boven een plat landschap. Ik verkies ook het reliëf. Het moet niet veel
zijn, zoals de foto bewijst. Doe mij maar een zacht glooiend landschap!
